Divane Rüşdi

Divane Rüşdi

Sırtlamış bu hayatın yükünü bir başına
Dalmış o engin deryâlara Dîvâne Rüşdî
Garipliğini her dem katık etmiş aşına
Göçmüş bambaşka dünyâlara Dîvâne Rüşdî
 
Ârif imiş, onu cinnet getirdi sandılar
Bin bir yalan söyleyip kendileri kandılar
Böyle diyerek nice âteşlere yandılar
Büründü eski abâlara Dîvâne Rüşdî
 
Bir derviş idi Rüşdî hem de mâhir bir şâir
Söylemiş uzlette, nice mazmûnlara dâir
Aşkı, sevdayı, gönlü, muhabbeti ve sâir
Bezemiş nice mânâlara Dîvâne Rüşdî
 
Söyleyen kendisi yine asırlar geçse de
Ecel birdenbire gelerek kefen biçse de
Yaşar şiirinde şair ebedî, göçse de
Kavuşmuş tatlı hülyâlara Dîvâne Rüşdî