Afyon Manileri – 2

Afyon Manileri – 2

Döğer’in de pirinci
Dökülür inci inci
Şu Döğer’in kızları
Nerde olsa birinci
*
Döğer’dir köyümüz
Zemzem akar suyumuz
Sevip sevip ayrılmak
Hiç değildir huyumuz

*

Ömrümde hiç görmedim
Senin gibi bir dilber
Geçtiğin yola serdim
Dikensiz, al al güller

*

Pınarın ardı oyuk
Irmak suyu ne soğuk
Boşa dünür yollama
Babamın nâmı büyük

*

Tren gelir, durdu mu?
İskeleye vurdu mu?
Doğru söyle makasçı
Yârim beni sordu mu?
*
Şu dağın mazileri
Çift gezer kuzuları
Ne diyim de ağlayım
Anlımın yazıları

*

Arpalar ağarıyor
Buğdaylar sararıyor
Yeter artık ey yârim
Sakalım ağarıyor

*

Yeşil billurda pekmez
Bir cilve bana yetmez
Senin bana ettiğin
Elin gavuru etmez

*

Meşe yanar kor olur
Karlı dağlar yol olur
Tez gel ey yârim tez gel
Bizim burlar zor olur

*

Evleri görünüyor
Ciğerim bölünüyor
Yeter gali gurbetlik
Yüreğim deliniyor

*
Yeşil giy yeşil kuşan
Yeşil çimene döşen
Bizim gibi var mıdır?
Yârinden ayrı düşen
*

Entarin dikildi mi?
Şeridi çekildi mi?
Söyle yârim sen söyle
Dillerin tutuldu mu?
*
Tren gelir yarmadan
Düdüğünü çalmadan
Kodu yürüyüverdi
Beni burdan almadan
*
Trene binemedim
Geriye dönemedim
Mektubu yazamadım
Eline veremedim
*
Tren harlayıp gelir
Camı parlayıp gelir
Oturmuş yâr içine
Mendil sallayıp gelir

*

Çarşıda hedik kaynana
Dişleri gedik kaynana
Oğlun bana bir ev aldı
Çatla da patla kaynana

*

Patlıcan ektim taşa
Bitmedi kaldı kışa
Yedi sene yar sevdim
Emeğim gitti boşa

*
Ata bindim yoruldum
Kız ben sana vuruldum
Keşke vurulmasaydım
Akören’de duyuldum

*

Minder attım çimene
Çimenin çiçeğine
Yedi kız kurban olsun
Abimin perçemine

*
Mavi kapı açıktır
Sofra dolu kaşıktır
Anne benim suçum ne
Oğlan bana âşıktır