GARİP BİR YORGUNLUK HÂLİ

GARİP BİR YORGUNLUK HÂLİ

Gayrı dünya işlerinden
Akıl yorgun gönül yorgun
Bu geçmeyen kışlarından
Bahçelerde bülbül yorgun

Dağlar karşıda yücelir
Bazen gönle heybet gelir
Mor menekşe açar durur
Yamaçlarda sümbül yorgun

Bir aşk ile dolmak gerek
Kişi nefsin bilmek gerek
Bunca zordan ölmek gerek
Elimizde müşkül yorgun

Dalda yaprak sararmıştır
Şu ufuklar kararmıştır
Zaman bir hadde varmıştır
Sonbaharda eylül yorgun

Bahar gelir durmaz geçer
Kervan gibi hemen göçer
Ecel gelmiş ekin biçer
Dalındaki hem gül yorgun

Sanma bizde endişe yok
Gönlümüzde hiç neşe yok
Isınacak bir köşe yok
Âteşteki hem kül yorgun

Âlem halkı mecâzdadır
Bu gönlümüz marazdadır
Gece gündüz niyâzdadır
Niyâzdaki o kul yorgun