İhsaniye Masalları ”Keloğlan ve Köylüler”

Zamanın birinde bir Keloğlan varmış. Köylünün ekinleri üzerinde hayvan otlatırmış. Şikâyetçi köylüler onu uyarmışlar. Bir olmuş, iki olmuş, üç olmuş. Sonunda iyice bıkmışlar. Köylüler bir araya gelip toplanmışlar ve içlerinden biri demiş ki:

“Bıktık bu Keloğlan’dan! Ne yapalım?” Ve bir karara varmışlar. Bu oğlanı konuşmak için muhtarlığa çağırtmışlar. Oğlanı tekrar uyarmışlar. Fakat bir işe yaramamış. Ekinleri yaymaya devam etmiş. Sonunda bu Keloğlan’ı bir odaya kapatmışlar ve odanın üzerinden çöp atmışlar. Çöpler kötü kokuyormuş. Keloğlan bu duruma çok kızmış. Bu çöpleri bir kovaya doldurmuş. Kovanın ağzını koku çıkmayacak şekilde kapatmış. Uyanık oğlan pazara bunu şehirlilere satmaya götürmüş ve şöyle demiş:

“Mis satıyorum, mis satıyorum.” Şehirliler bu kovayı satmadan önce içlerinden biri “Bu kovanın içinde ne var, bir göstersene.” demiş. Keloğlan. “Olmaz. Açarsam kokusu arkama düşer. Ben gidince açın.” demiş. Şehirlilere sattıktan sonra köye gelmiş. Keloğlan saf köylülere demiş ki:

“Beni odaya kapatmakla ve üzerime çöp atmakla elinize ne geçti? Hepsini bir kovaya doldurup mis diye sattım. Bir sürü para kazandım.” demiş. Buna inanan saf köylüler hemen çöp kutusundaki çöpleri kovaya doldurmuşlar ve şehirlilere satmaya götürmüşler. Köylüler “Mis satıyoruz.” diye bağırmışlar. Şehirlilerden biri “Ne satıyorsunuz? Bunların içinde ne var?” demiş. Saf köylülerden biri “Mis satıyoruz. Almak ister misiniz?” demiş. Şehirliler kovaya baktıktan sonra sinirlenmişler. “Vay dengesizler! Sonunda çöpleri de bize satıyor musunuz?” demişler. Şehirliler toplanıp saf köylüleri dövmüşler. Saf köylüler köye gelince bir araya toplanmışlar, bir karara varmışlar. Ve bu Keloğlan’ı yakalamışlar. Onu bir çuvalın içine koyup bağlamışlar. Dere kenarına götürmüşler. Tam atacakları sırada ezan sesi duyulmuş. İçlerinden birisi demiş ki: “Ezan okunuyor. Camiye gidelim. Namaz kılıp da öyle atalım dereye.” demiş. Oradan geçerken bir çoban türkü söylüyormuş. Çoban çuvalı görünce yanına gelmiş. Keloğlan bu sesi fırsat bilerek başlamış bağırmaya: “Aman da aman! Almam da dalmam da.” Bu sesi duyan çoban çuvalın ağzını açıp demiş ki:

“Ne alıyorsun, ne dalıyorsun?” diye sormuş. Keloğlan “Padişahın kızını bana veriyorlar. Almayacağım!” demiş. Saf çoban, “Aman Keloğlan! Padişahın kızını ben alayım.” demiş. Keloğlan “O zaman alacaksan çuvalın içine gir. Ben seni bağlayayım. Sen de ‘Alırım da dalarım da ‘de. Tamam mı!” demiş. Saf çoban da kabul etmiş. Keloğlan sürüyü alıp götürmüş.

Saf köylüler çuvalın yanına gelmişler ve çoban da başlamış söylemeye. “Alırım da dalarım da.” diye bağırmış. Köylünün biri de “Ne alıp da ne dalacaksın! Zaten aldın alacağını.” demiş. Çuvalı hemen dereye atmışlar. Çoban da ölmüş.

Akşam olmuş. Herkes evindeyken Keloğlan çıkmış bir evin çatısına, başlamış düdük çalmaya. Bunu gören saf köylülerden biri, “Sen ölmedin mi? Biz seni çuvalla dereye attık.” demiş. Keloğlan “Beni atınca elinize ne geçti? Derede bunun gibi bir sürü koyun vardı. Toplamak için hakkından gelemedim.” demiş. Buna inanan saf köylüler koyun toplamak için derenin içine atlamışlar. Dereye giren saf köylülerin hepsi birer birer boğularak ölmüş. Keloğlan da köyün ağası olmuş. Bu masal da burada bitmiş.

(Bu masal 2017-2018 Eğitim Öğretim Yılı’nda Afyonkarahisar-İhsaniye Anadolu İmam Hatip Lisesi öğrencilerinden Emre Yarımtepe tarafından babaannesi Sultan Yarımtepe’den derlenmiştir. Sultan Yarımtepe 1938 doğumludur. İhsaniye’nin Bozhöyük köyünde ikamet etmektedir. Tahsili ilkokul ikinci sınıfa kadardır.)