İhsaniye Masalları ”Yılmayan Cızbızcık”

Bir varmış bir yokmuş. Bir ailenin birkaç tane çocuğu varmış. Bu çocuklardan biri çok yaramazmış. Yaramaz olduğu kadar da akıllıymış. Adı da Cızbızcık’mış. Anne, Cızbızcık‘ın üvey annesiymiş. Bu çocuk, annesi ve kardeşleri uyuduğu zamanlar kendi kendine bir şeyler yaparmış. Bu arada anneleri ara sıra çocukları kontrol edermiş. “Çocuklar kim uyuyor, kim uyumuyor?” diye sorarmış. Yaramaz ve akıllı olanı “Cızbızcık uyumuyor.” dermiş.

Yine bir gün böyle olmuş. Üvey anne “Oğlum sen niye uyumuyorsun?” diye sormuş. Cızbızcık da “Benim annem yatmadan önce katmer yapar, ben de yer sonra da uyuyuverirdim.” demiş. Üvey anne Cızbızcık uyusun diye hemen katmer yapmaya başlamış. Bitirdikten sonra hemen Cızbızcık’a yedirmiş ve onu yatırmış. Sonra çocuklarının uyuduğundan emin olmak için sormuş. “Çocuklar kim uyuyor, kim uyumuyor?” demiş. Cızbızcık yine “Cızbızcık uyumuyor.” demiş. Üvey anne de “Allah Allah! Oğlum neyle uyuyacaksın! Ne yapsam uyursun sen?” diye sormuş. Cızbızcık da hemen “Benim annem ben yatmadan önce kaz keser, pişirir, ben de yerdim. Ondan sonra yatardım.” demiş. Üvey anne gitmiş hemen bir kaz kestirmiş. Kazı pişirmiş, Cızbızcık’a yedirmiş. Sonra da çocuğu yatırmış.

Üvey anne gecenin bir vakti yine sormuş: “Çocuklar kim uyuyor, kim uyumuyor?” Cızbızcık atılmış: “Cızbızcık uyumuyor.” demiş. Üvey anne bu sefer “Oğlum ne istiyorsun?” diye sormuş. Cızbızcık da “Benim annem kalburla su getirirdi, içerdim de öyle uyurdum.” demiş. Hiç kalburla su mu gelir! Neyse! Üvey anne kalburla su getirmiş, Cızbızcık’a içirmiş.

Aradan bir zaman geçmiş. Üvey anne yine “Çocuklar kim uyuyor, kim uyumuyor?” diye sormuş. Cızbızcık hemen “Cızbızcık uyumuyor.” demiş. Üvey anne kendi kendine “Yeter artık yahu! Şu Cızbızcık’ın hakkından geleyim!” demiş. Cızbızcık kadının bu sözlerini duymuş, evin tavanına çıkmış. Üvey anne içeriye girmiş. “Kim uyuyor, kim uyumuyor?” diye yine sormuş. Cızbızcık da her zamanki cevabını vermiş. Üvey annesi “Allah Allah! Sen nerelerdesin?” demiş. Bir de bakmış ki, Cızbızcık tavanda. Üvey anne “Sen oraya nasıl çıktın öyle?” diye sormuş.  Cızbızcık’ın yanına çıkmaya çalışmış. Hem de bir çomakla… Cızbızcık da şöyle demiş: “Benim annem bana kalburları getirirdi. Onları üst üste kor sonra da çıkıverirdi.” demiş. Üvey annesi kalburları getirmiş. Üst üste koymuş. Tam basmış ki, yere düşmüş. Cızbızcık’ın yanına çıkamamış.

Kadın Cızbızcık’ın yaramazlıklarından bıkmış. Cızbızcık’a hiçbir şey diyemiyor ve ona bir şey yapamıyormuş. Çünkü Cızbızcık yaramaz olduğu kadar akıllı ve kurnazmış. Kadın da artık hiçbir şey sormamış. Çocukların da yanına gitmemiş. Üvey annesinin gelmediğini gören Cızbızcık da hemen uyumuş. Bu masal da burada bitmiş.

(Bu masal 2017-2018 Eğitim Öğretim Yılı’nda Afyonkarahisar-İhsaniye Anadolu İmam Hatip Lisesi öğrencilerinden Ayşegül Yılmaz tarafından Şahsene Kasırga’dan İhsaniye’nin Karacaahmet köyünde derlenmiştir. Şahsene Kasırga 1965 doğumludur. Afyonkarahisar’ın Çay ilçesinde ikamet etmektedir. İlköğretimden mezundur.)