Kurşun Gibi Bir Yalnızlık Çöktü Geceye

Kurşun gibi bir yalnızlık çöktü geceye
Dudaklarımda sükût mesafelere kavuşur
Sessiz bir fasıladır zaman gecede
Birkaç cam parçası gönülde yaşamaktan
Acılar içime oturmuş, dalgalı gönül
Kurşun gibi bir yalnızlık çöktü geceye

Göklere ağarım bu ıssız gecelerde
Yıldızlara uzanıp dokunasım gelir
Ayın şavkı vurmuş suların üzerine
Tarlalar ıslak kokusunu duyurur yalnızlığın
Ağaçlar sessizce boyun büker kederime
Göklere ağarım bu ıssız gecelerde

Bu gecenin sabahını bekler ümitler
Kederimden külçe gibi yığıldım buraya
Kalkıp gitmek ister gönül elinde değil
Hüzünleri yudum yudum içmedeyim
Bir yıldız doğar belki talihimin üstüne
Bu gecenin sabahını bekler ümitler

Hislerimle var olur yaşamak, bilirim
Bir yağmur yağar, onu unutmamak için
Üzerine titrerim her damlanın gecede
Yaprakların yağmura söylediklerini işit
Ve derenin mırıldandığı neşideleri duy
Hislerimle var olur yaşamak, bilirim

Kelimelerim biteviye çarpar donuk yüzlere
Konuşmak hiç bu kadar lüzumsuz olmadı
Her sözcük keskin bir bıçak yüreklere
Kaçanlardır benden konuştuklarım
Söyledikçe uzaklaşırım insanlardan
Kelimelerim biteviye çarpar donuk yüzlere

Ağustos-2021, Ordu