Şairin Ölümü

Şairin Ölümü

Şair Servet Yüksel’e…

Bir şair ölürse eğer susar gökler ve gönüller
Hüzünlü gözyaşları karışır acı mısralara
Kederdir kopkoyu bulutları derin gönüllerin
Yağdırır kederleri göklerden kelimeler yerine
Yaşamak silik bir macera olur yokluğu aşikâr
Eseridir şairden geriye kalan yanık yüreklere
Biteviye çağırır gönül ötelerin türküsünü
İlhamı sahibine kavuşmuştur huzurlu şairin
Bir şair ölürse eğer susar gökler ve gönüller

Ömür sessiz geçer bu fasılada gurbetle dolu
Gönlü kaynardı şairin içerisinde durmaksızın
Neyi aramada mısralar böylesine serazat
Kelimeler hangi engin denizleri bulmayı dilemede
Şiir midir bu sâhilsiz, sonsuz denizlerin incisi
Şair biteviye neyi arar derinlerinde denizlerin
Yüreğinde sonsuz kavuşmalar ilhamı coşkun
Dizelere sığmayan mânâlardır hakikati şairin
Ömür sessiz geçer bu fasılada gurbetle dolu

Şairin ölümüdür böyle mahzun şiirleri tutuşturan
Mısraların boynu bükük kaldı şimdi kimdir onları
Ateş gibi bir yalnızlıktan çekip kurtaracak
Her kelime bir kor olur avuçlarımda benim
Şairin gönlüydü mısraları böyle sakin kılan
Ölüm terennüm ederken geçip giden demleri
Mahzun ve garip bir şair doğar hakikate şimdi
Hüznü, geride kalanların gönlüne demir atmış
Şairin ölümüdür böyle mahzun şiirleri tutuştura